چگونه بایدبادیابت سازش کرد؟
دکتر محمد افخمی اردکانی- مرکز تحقیقات دیابت یزد
ویراستاری مجدد:دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه
تشخیص دیابت در شما ممکن است سبب احساس گیجی و درهم شکستگی‌تان شده باشد. شما ممکن است برای تمرکز روی یادگیری همه چیزهایی که باید برای پیروی از برنامه مراقبت دیابت خود انجام دهید دچار مشکل شوید. شاید فکر کنید: ”چگونه قادر خواهم بود رژیم غذایی را رعایت کنم؟“، ”من نمی‌توانم به خودم تزریق کنم!“، ”من هر وقت خون می‌بینم غش می‌کنم بنابراین نمی‌توانم تست خون انجام دهم!“، ”دیابت چه بر سر من خواهد آورد؟“ و ...
تمامی این موارد توسط افرادی گفته شده که اکنون با وجود دیابت با موفقیت زندگی می‌کنند. چگونه؟ به وسیله اختصاص دادن زمان لازم و یادگیری روزانه مطالب ضروری. هر چه بیشتر در مورد دیابت و برنامه مراقبت از خود بدانید، ترس شما کاهش خواهد یافت.
برخی افراد باور ندارند که دچار دیابت شده‌اند، بنابراین در نظر نمی‌گیرند چرا به پیگیری برنامه مراقبت دیابت نیاز دارند. برخی دیگر پذیرفته‌اند که دیابت دارند ولی هنوز برنامه مراقبت خود را پیگیری نمی‌کنند.
موارد زیر، برخی شکل‌های مختلف انکار می‌باشند. ممکن است برای غلبه بر آنها زمان لازم باشد اما هر چه زودتر تشخیص خود را بپذیرید و یادگیری در مورد دیابت را شروع کنید، تحت برنامه مراقبت از خود، زودتر به سلامتی و استقلال دست خواهید یافت.
- اغلب افرادی که دیابت آنها تشخیص داده می‌شود، دچار خشم می‌شوند. کاملاً طبیعی است که در آن لحظه چنین احساسی داشته باشید اما با خشمگین باقی ماندن در تمام زمان‌ها کمکی به خود نخواهید کرد. سعی کنید با اعضای خانواده، دوستان و یا سایر افراد دیابتی درباره دیابت صحبت کنید تا این احساس از بین برود، شما با انجام کارهای داوطلبانه یا کمک به انجمن‌هایی که در رابطه با دیابت فعالیت دارند، می‌توانید انرژی را که صرف خشم می‌کنید به سوی امور مثبت سوق دهید.
- ممکن است احساس گناه کنید زیرا می‌پندارید کارهایی انجام داده‌اید که سبب دیابت شده است. آیا دلیل ابتلا، چیزهای شیرینی بوده است که خوردید؟ آیا پرخوری کرده‌اید؟ آیا شما به خاطر کار بدی مجازات می‌شوید؟ و ...
اما پاسخ این است: ”خیر!“. هیچ کدام از این موارد سبب دیابت نشده است. اگر شما احساس می‌کنید دیابت مجازات عمل نادرست شما است، پس تقریباً همه باید دیابت داشته باشند!
- ممکن است یک دیابتی بعد از تشخیص، دچار افسردگی شود. این پدیده می‌تواند مشکل جدی برای افراد دیابتی باشد. علایم افسردگی عبارتند از: ”احساس ناامیدی یا درماندگی، تنهایی، کاهش اعتماد به نفس، خستگی و تحریک پذیری و تغییر الگوی خواب یا عادات غذایی.“ اگر شما دچار هر کدام از این علایم هستید از پزشک یا آموزش دهنده دیابت کمک بگیرید. آنها می‌توانند شما را به مشاور متخصص ارجاع دهند.
- بسیاری از افراد دیابتی غمگین می‌شوند. طبیعی است چون می‌پندارند با تشخیص دیابت، سلامتی خود را از دست داده‌اند. بروز عوارض نیز ایشان را غمگین‌تر میکند. اما با گذشت زمان و حمایت خانواده و مراقبان بهداشت، گفتگو با راهنمایان مورد اعتماد و دوستان، قادرید اندوه خود را برطرف کنید.
یکی از مشکل‌ترین مواردی که شما باید با آن رو به رو شوید این است که حتی اگر برنامه مراقبت دیابت را طبق دستورات پیگیری کنید، شاید به کنترل کاملی نرسید. زیرا ممکن است فکر کنید اگر تضمینی وجود ندارد که پیگیری رژیم برای همیشه شما را سالم نگه دارد. پس چرا به خود دردسر بدهید؟ پاسخ این است: تلاش برای کنترل خوب، هم از نظر روانی و هم از نظر جسمی، احساس خوبی به شما می‌دهد. زمانی که بدانید هر کاری که می‌تواند سبب سالم ماندن شما شود انجام می‌دهید، احساس بهتری خواهید داشت. تنها راه کاهش خطر عوارض، کنترل خوب دیابت شما می‌باشد.
- آیا معتقدید که مهار دیابت، یک تلاش روزانه است که نیاز به قدرت، انرژی و توجه شما و حمایت دوستان و اقوامتان دارد؟ اگر این گونه است شما احتمالاً به خوبی با دیابت سازگار شده‌اید یعنی متوجه شده‌اید که دیابت، وضعیتی جدی است اما در مورد برنامه درمانی خود نیز خوشبین هستید. شما باید مسئول مراقبت از خود، پیگیری رژیمتان و یادگیری هر چه بیشتر در مورد دیابت باشید. شما به تیم بهداشتی- درمانی خود اعتماد کرده و در تصمیم گیری برای برنامه مراقبت دیابت مشارکت می‌کنید. بنابراین، رفتار شما مثبت می‌باشد.
- اگر فکر کنید دیابت شرایط جدی نیست یا این که پیگیری برنامه مراقبت شما محال است، یا درمان شما نتیجه ندارد، شما با دیابت سازگاری ندارید. ممکن است فکر کنید این پزشک شما است که مسئول سلامتی شما می‌باشد، یا این که شما نمی‌توانید نحوه زندگی خود را تغییر دهید تا با رژیم‌های دیابت متناسب شود یا فرصت ویزیت‌های پزشکی را ندارید یا نمی‌توانید روی حمایت اقوام و دوستان حساب کنید. تمام این پاسخ‌ها، نشانه ضعف سازگاری هستند.
اگر احساس می‌کنید به خوبی با دیابت سازگاری ندارید، از خود چرایی آن را بپرسید؟ آیا فکر می‌کنید به اندازه کافی قوی و زیرک نیستید یا این که به اندازه کافی آموزش ندیده‌اید تا مسئول مراقبت از خود باشید؟ آیا می‌ترسید از عهده مهار عوارض دیابت بر نیایید؟
اولین گام شما، جستجوی مراقبان بهداشتی است که بتوانید به آنها اعتماد کنید و مانند یک عضو تیم باشید. این کار باعث تشویق شما می‌شود که در یک برنامه مراقبت از خود سهیم باشید اگر چه تصمیم این کار هم به خودی خود با ارزش است. اگر تیم بهداشتی کارت عضویت برای شما صادر کردند حتماً آن را همراه داشته باشید زیرا در موقعیت‌های اورژانسی ممکن است قادر به صحبت کردن نباشید و این کارت به اطرافیان شما برای عملکرد بهتر، کمک میکند.
به طور کلی یک فرد مبتلا به دیابت می‌تواند یک زندگی طبیعی، سالم و طولانی داشته باشد که مراقبت از خود و یادگیری در مورد دیابت، احتمال دستیابی به آن را فراهم میکند. پزشک شما و سایر اعضای تیم بهداشتی (شامل متخصص دیابت، متخصص تغذیه، پرستار و متخصصان سایر موارد مربوط به دیابت) شما را راهنمایی می‌کنند تا مراقب خود باشید و به بهترین شکل ممکن، زندگی کنید. مهم است بدانید مراقبان بهداشت شما چه چیزهایی را باید فراهم کنند تا به اهداف درمانی دست یابید.
حقوق شما
تیم مراقبت بهداشتی لازم است موارد زیر را برای شما فراهم کنند:
· ارائه آموزش‌های لازم در مورد دیابت
· طرح ریزی یک برنامه درمانی و اهداف مراقبت از خود
· بررسی منظم سطوح قند خون (گلوکز خون) و شرایط جسمی شما
· درمان مسائل خاص و موارد اورژانس
· تداوم آموزش برای شما و خانواده‌تان
· ارائه اطلاعات در مورد حمایت‌های اجتماعی و اقتصادی در دسترس
وظیفه شما نیز این است که توصیه‌های ذکر شده را وارد زندگی روزانه خود کنید و دیابت خود را به صورت روزانه کنترل نمایید.
http://www.sahand27212.parsiblog.com/
http://www.sahand272.blogfa.com/
http://www.rs272.parsiblog.com/
WEST AZERBAIJAN URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI
: جستجو